« ثار » از ريشه « ثَأر » و « ثُؤرة » به معناى انتقام و خونخواهى و نيز به معناى خون آمده است. براى «ثارالله» معانى و وجوه مختلفى ذكر شده كه هر يك تفسير خاص خود را مىطلبد. در مجموع به اين معنا است كه: خداوند، ولىّ دم آن حضرت است و خود او خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب مىكند؛ چرا كه ريختن خون سيدالشهدا در كربلا، تجاوز به حريم و حرمت الهى و طرف شدن با خداوند است. به طور كلى از آن جهت كه اهل بيت(ع) «آل الله» هستند، شهادت اين امامان، ريخته شدن خونِ متعلق به خداوند است. اگر چه اين واژه در قرآن نيامده است؛ ليكن مىتوان آن را با آيات قرآنى اين گونه توجيه نمود. خداوند مىفرمايد: }«من قتل مظلومًا فقد جعلنا لوليه سلطَنًا»«آن كس كه مظلوم كشته شده، براى ولىاش سلطه (و حق قصاص) قرار داديم». هر كسى (صرف نظر از مسلك و مذهبش)، اگر مظلومانه كشته شود، اولياى دم او، حق خونخواهى دارند و از آنجا كه اهل بيت(ع) - به ويژه امام حسين(ع) - مظلومانه و در راه ايمان و حق و خداوند كشته شدهاند و جان به جان آفرين تسليم كردهاند، در واقع «ولىّ دم» و خونخواه آنان، خود خداوند است. بنابراين «ثارالله» به اين معنا است كه خون بهاى امام حسين(ع)، متعلق به خدا است و او كسى است كه خون بهاى امام حسين(ع) را خواهد گرفت. اين واژه حاكى از شدت همبستگى و پيوند سيدالشهدا(ع) با خداوند است كه شهادتش همچون ريخته شدن خونى از قبيله خدا مىماند كه جز با انتقامگيرى و خونخواهى خدا، تقاص نخواهد شد. 
نظرات شما عزیزان:
حسین 
ساعت13:37---29 آبان 1391
سلام دوست عزیز..وبلاگ زیبایی داری...از مطالبش استفاده کردیم...به ما هم سر بزن..اگه تمایل داشتی تبادل لینک کنیم...
یا علی...
پاسخ:سلام *ایام محرم رو تسلیت میگم*مرسی از نظرت*بازم سر بزن*با افتخار لینک شدید*یا حق***